Stylowa biżuteria z brylantami GESELLE Jubiler została wykonana ze szlachetnego metalu, jakim jest złoto. Oprawione w pierścionkach zaręczynowych, kolczykach i zawieszkach kamienie szlachetne i ozdobne pełne symbolicznych znaczeń nadają całości kompozycji wyjątkowego charakteru. Projekty z wiecznymi brylantami w towarzystwie wachlarza gemmonologicznego bogactwa pozwalają na nowo zdefiniować soczyście czerwone rubiny, ostre refleksy czerwonych szafirów, energetyzujące lśnienie cytrynu, fenomen tanzanitu czy subtelny błękit topazu. Każdy z oferowanych kamieni posiada własną genezę, historię i właściwości, jednak dopiero dzięki odpowiednio dobranej przez złotnika oprawie uzyskuje on swoje nowe oblicze i niezwykły charakter. Zarówno mocne akcenty kolorystyczne, jak i te subtelne, kobiece w towarzystwie brylantów i złota tworzą zaskakujące kompozycje, które urzekają grą barw i niebanalnym lśnieniem. Kolekcja biżuterii GESELLE Jubiler z brylantami i innymi kamieniami to wyczarowane ręką mistrza złotnictwa miniaturowe dzieła sztuki niosące feerię barw na złotym detalu. Modele z kamieniami szlachetnymi i ozdobnymi to pierścionki zaręczynowe, kolczyki i zawieszki, które grą kolorów pobudzają wyobraźnię i przywodzą na myśl egzotyczne kwiaty i magię rajskich zakątków. Budzące podziw projekty dostępne są z poniższymi kamieniami szlachetnymi i ozdobnymi: DIAMENT Tęcza w nim zaklęta wiecznie trwa. — Hafiz Kamień szlachetny, którego sława stała się legendą, a piękno, lśnienie i siła przedmiotem poetyckich strof. Nazwa diamentu pochodzi od greckiego adamus (ἀδάμας), co oznacza „niepokonany”, „niezniszczalny” i nawiązuje do jego wyjątkowej twardości. Choć jest czystym węglem, bratem grafitu i sadzy, to bez trudu potrafi zarysować szkło. Jego powierzchnię zakreślić można tylko przy pomocy innego diamentu. Masa diamentu określana jest skrótem ct - termin carat, przyswojony z języka francuskiego w połowie XV wieku, ma swoje greckie (κεράτιον – owoc karobu), arabskie i włoskie korzenie. Powszechnie uważa się, że nasiona karobu, czyli chlebka świętojańskiego, ze względu na swoją niską zmienność masy, służyły do określania masy kamieni szlachetnych. Ich waga wynosi 0,2 g, czyli dokładnie tyle, ile karat metryczny. Wartość i specyfikację diamentu określają parametry 4C – szlif (cut), masa (carat), barwa (colour) i czystość (clarity). Na podstawie ich szczegółowej analizy dokonywana jest wycena diamentów. Wyczerpująca charakterystyka diamentu znajduje się w jego certyfikacie, który dołączany jest do każdej zakupionej biżuterii. Wybrane diamenty posiadają dodatkowy certyfikat jednego z dwóch cenionych instytutów gemmologicznych: IGI (International Gemological Institute) oraz GIA (Gemological Institute of America). Dodatkowy certyfikat stanowi doskonałe świadectwo jakości diamentu i podkreśla jego charakter jako lokaty kapitału. Diamenty są szczególnie dedykowane osobom urodzonym w kwietniu. SZAFIR Jeśli raz pokochasz w życiu szafir, pójdziesz w szafir jako jedna z gwiazd. — K. I. Gałczyński Nazwa szafiru pochodzi od starogreckiego sappheiros (σάπφειρος ), co oznacza lazuryt, minerał z rodziny krzemianów, którego arabsko-perska geneza odnosi się do niebieskiej barwy nieba. Razem z rubinem należy do grupy korundu, jednego z najtwardszych na świecie minerałów. Szafir urzeka pięknem barw i odcieni, jakie przybiera: począwszy od delikatnych, niebieskich, przez fioletowe, żółte, pomarańczowe (padparadża), aż po bezbarwne (leukoszafir). Najbardziej pożądane szafiry to odmiany intensywnie chabrowe, ciemnogranatowe lub niemal czarne, które doskonale komponują się z brylantami i białym złotem. Swoją niesłabnącą popularnością ciszą się też odmiany cejlońskie, pochodzące ze Sri Lanki, które posiadają nieco jaśniejszą barwę, niezwykłą przejrzystość i połysk. Kolor szafiru Cejlon porównywany jest do bławatków z delikatnym migotaniem fioletu. Nie sposób również przejść obojętnie obok szafirów różowych i pomarańczowych, których wywodząca się z sanskrytu nazwa padparadża oznacza kwiat lotosu. Szafiry zawładnęły wyobraźnią królów i stawały się ich chlubą już w starożytności – najbardziej okazałym kamieniom nadawano nazwy i umieszczano w insygniach monarszych oraz dewocjonaliach. Do najbardziej unikatowych szafirów zaliczana jest Gwiazda Indii ważąca 563 ct oraz Gwiazda Północy o wadze 116 ct, które znajdują się w Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku. Z trzech wielkich szafirów wykonano głowy prezydentów Stanów Zjednoczonych – Washingtona (1997 ct), Lincolna (2302 ct), Eisenhowera (2097 ct). Wyjątkowe, o niezwykłych rozmiarach i barwie szafiry wydobywane są w Iranie, Indiach oraz Turcji. Obecnie największym szafirem gwiaździstym na świecie jest Gwiazda Adama >ważąca 1404 ct wydobyta w kwietniu 2015 roku w Ratnapura na południowej Sir Lance. Osoby urodzone we wrześniu szczególnie powinny zwrócić uwagę na niezwykłą atrakcyjność tego kamienia. SZMARAGD a my wiosnę widzimy w szmaragdzie, na pierścieniu, na twym jednym palcu. —- K. I. Gałczyński Uważany za króla kamieni szlachetnych, niezwykle pożądany i poszukiwany ze względu na swoją unikatową barwę, tak niezwykłą, że sama zrodziła odrębne określenie koloru – szmaragdowa zieleń. Nazwa tej najcenniejszej odmiany berylu wywodzi się z greckiego smaragdos (σμάραγδος), co oznacza zielony kamień. Charakterystyczną cechą szmaragdów jest obecność inkluzji, które zdradzają miejsce pochodzenia kamienia. Największe złoża szmaragdów znajdują się w Kolumbii, Brazylii, Chile, Indiach, Egipcie, Madagaskarze, RPA oraz Rosji. To właśnie w centralnej Kolumbii znajdują się słynne miejsca pozyskiwania najpiękniejszych szmaragdów o zabarwieniu soczystej zieleni, które Hiszpanie odkryli w XVI wieku, a obecnie spoczywają w skarbcach katedralnych Hiszpanii, irańskim skarbcu szachów oraz wielu muzeach. Również z egipskich kopalni w Dżebel-Zabarah oraz Dżebel-Sikat (zwanych kopalniami Kleopatry) pochodzą niezwykłe szmaragdowe okazy – jak głosi legenda to tutaj właśnie wydobyto szmaragd, przez który Neron oglądał walki gladiatorów. Do najsłynniejszych szmaragdów należą kolumbijskie Chalk Emerald (37 ct), Duke of Devonshire Emerald (1383 ct), Gachala Emerald (858 ct), brazylijski Bahia Emerald (180 000 ct) oraz austriacki Emerald of Saint Louise. Szmaragdy najdoskonalej prezentują się w szlifie schodkowym, zwanym również szmaragdowym, brylantowym, gwiaździstym lub mieszanym. Ze względu na swoją kruchość, wrażliwość na uderzenia, nacisk i podwyższoną temperaturę szmaragdy należy traktować z niezwykłą delikatnością i starannością. Te unikatowe kamienie są szczególnie przypisywane osobom urodzonym w maju. RUBIN Jak rubin skąpany we wschodzie słońca – Czy wciąż kamieniem tylko, czy światem z czerwieni złożonym? Do słońca jedynie dąży bez oporu. Rubin i wschód słońca to jedno. — Rumi Krwistoczerwony, intrygujący i hipnotyzujący rubin swą sławę zyskał dzięki intensywnej barwie, z którą wiązać należy etymologię nazwy tego szlachetnego kamienia. Pochodzące z łaciny określenie ruber oznacza właśnie kolor czerwony. Rubin, podobnie jak szafir, należy do tej samej grupy korundu, zaś dzięki domieszkom chromu i żelaza wyróżnia się swoją intensywną, czerwoną barwą. W zależności od ilości domieszek rubiny potrafią przybierać delikatne, różowe barwy, czerwone, ale też mroczne, intensywnie purpurowe. Na wartość rubinu wpływa przede wszystkim jego kolor, czystość, szlif oraz masa. Najcenniejsze kamienie, ze względu na swój kolor, określane są jako krwistoczerwone bądź o barwie krwi gołębiej. Uważany za kamień życia, który wzmacnia serce i przywraca siły, uznawany jest za jeden z najważniejszych symboli miłości. W przeszłości jego płomienna barwa była doceniana przez możnych starożytnego świata Egiptu i Grecji, którzy niezwykle cenili wydobywane w kopalniach Birmy i przywożone przez kupców rubiny. Pochodzące z Mogok kamienie posiadały niezwykłą masę od 30 do 40 ct i trafiały do klejnotów koronnych. Rubiny wydobywa się również w Tajlandii, gdzie spotkać można okazy o unikatowej, lekko brunatnej barwie. Złoża rubinów odkryte na Sir Lance okazały się również słynne dzięki wydobywanym kamieniom – na ich powierzchni zauważyć można zjawisko asteryzmu, czyli układających się w kształt gwiazdy pasm świetlnych oraz kociego oka, gdzie smuga światła przybiera kształt kociej źrenicy. Mniej znane złoża znajdują się w Afganistanie i Pakistanie, w prowincji Junan w Chinach, w Ameryce Północnej oraz Afryce – szczególnie w Tanazanii i Zambii. W Europie rubiny odkryto w Norwegii i Finlandii. Uznawany za najcenniejszy rubin na świecie – Sunrise Ruby (25 ct), został zakupiony w maju 2015 roku na aukcji w Szwajcarii za niebywałą cenę 30 mln dolarów przez anonimowego kupca. Największym wydobytym rubinem jest Liberty Bell Ruby, pochodzący z Afryki kamień osiągnął masę 8500 ct i został uformowany na kształt Dzwonu Wolności wraz ze zdobiącymi go 50 brylantami. W 2011 roku Liberty Bell Ruby został skradziony ze sklepu jubilerskiego w Delaware i po dziś dzień pozostaje nieodnaleziony. Jeden z najpiękniejszych rubinów znajduje się w Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie – kamień posiada masę 23 ct i pochodzi z regionu Mogok, skąd został wydobyty w 1830 roku. Oprawiony w platynowy pierścień wraz z diamentami został podarowany Muzeum przez Petera Bucka, jako pamiątka po jego zmarłej żonie Carmen Lucia. Rubin dedykowany jest osobom urodzonym w lipcu. TOPAZ Noc jest dużym, czarnym kotem, księżyc jej okiem z topazu gwiazdy to myszy, na które poluje w noc gorącą, na polu z nieba. — G. Orr Clark Piękno topazu, niezwykłego kamienia szlachetnego, służy do stworzenia najszlachetniejszych kompozycji przez mistrzów złotnictwa. Niezwykle pożądany, nie bez powodu nazwę swą wywodzi od greckiego Τοpáziοs (Τοπάζιος), starożytnej nazwy wyspy Św. Jana na Morzu Czerwonym, niezwykle trudniej do odnalezienia, bogatej w żółte kamienie – chryzolity. Pliniusz uważał, że topazy zostały właśnie tam wydobyte po raz pierwszy. Geneza nazwy jest niejasna i odnosi się również do wywodzącego się z sanskrytu określenia tapas, co oznacza ciepło lub ogień. Ten niezwykły kamień przybiera różne kolorystyczne oblicza – począwszy od bezbarwnych, złocistych, różowych i czerwonych, przez niebieskie, fioletowe, aż po brunatne. Szczególnie cenione o niebieskiej barwie i doskonałej przezroczystości oraz jasności na stałe zagościły w biżuterii wraz z brylantami. Barwne topazy najczęściej szlifuje się schodkowo, natomiast bezbarwne – brylantowo. Najważniejsze złoża topazów znajdują się w Brazylii, skąd pochodzi wiele kamieni o doskonałych odcieniach oraz bezbarwne. Najsłynniejszym brazylijskim odkryciem jest Braganza – ten początkowo uważany za diament bezbarwny topaz waży 1680 ct i stanowi część korony królów portugalskich. Topazy występują również na kontynencie amerykańskim oraz w Rosji, szczególnie cenione są błękitne odmiany znajdujące się nad Bajkałem, na Sri Lance, w Indiach i Australii. Unikatowe czerwonawe topazy wydobywane są w Pakistanie, jasnoróżowe w Chinach, jasnoniebieskie – w Mongolii. W Afryce topazy znajdują się na Madagaskarze, w Kenii i Nigerii, gdzie odkryto złoża niezwykłych niebieskich kamieni. W Europie eksploatowano topazy w Niemczech, Irlandii Północnej, Szkocji oraz w Czechach. W Polsce niejubilerskie okazy wydobywane są na Pogórzu Izerskim. Topazy przypisywane są osobom urodzonym we wrześniu. AMETYST Ametyst to siła przemiany. — P. Żuchowski Amethystos oznacza trzeźwy od greckiego (ἀ-‘nie’, μέθυστος – ‘pijany’). Określany jako kamień chroniący przed zbytnim alkoholowym upojeniem, romantyczną genezę swej nazwy zawdzięcza wywodzącej się z greckiej mitologii legendzie. XVI-wieczny poemat francuskiego poety Remy'ego Bellau L'Amethyste, ou les Amours de Bacchus et d'Amethyste opowiada historię Dionizosa, który zabił Amethyste, ukochaną Artemidy, która odmówiła mu uczucia. Dziewczyna modliła się, by pozostać czysta i wówczas bogini łowów zamieniła ją w lśniący, biały kryształ. Nieszczęśliwy Dionizos polał winem ametyst czyniąc tym samym ofiarę za zmarłą, nadając mu jednocześnie barwę delikatnej purpury. W starożytności wykonywano z ametystu małe gemmy, wierzono również, że picie z naczyń ametystowych chroni przed odurzeniem alkoholowym. Ametyst stanowi odmianę kwarcu o doskonałym fioletowym, purpurowofioletowym i purpurowym zabarwieniu – za jego zróżnicowaną kolorystykę odpowiada obecność żelaza. Powstały po połączeniu ametystu i cytrynu ametryn wydobywany w Boliwii posiada oryginalną, dwubarwną strukturę fioletowo-żółtą. Największe złożą ametystów znajdują się w Brazylii oraz Urugwaju, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii, Korei i Chinach. Na kontynencie afrykańskim ametysty są wydobywane na Madagaskarze, Zimbabwe i Mozambiku. W Europie ważnymi dostawcami kamieni są Niemcy, Czechy, Armenia i Słowacja, a także Polska. Najbardziej znanymi ametystami są znajdujące się w Muzeum Brytyjskim w Londynie unikatowe kamienie o masie 343 ct oraz 90-75 ct. Również w Smithsonian Institution w Waszyngtonie znajduje się wydobyty w Brazylii ametyst o wadze 1362 ct i z Północnej Karoliny o wadze 202 ct. Ze względu na swoją niezwykłą barwę ametysty były umieszczane w klejnotach koronnych oraz oprawione w papieskim pierścieniu. Ametyst dedykowany jest osobom urodzonym w lutym. CYTRYN Pokrewny ametystom, posiadający charakterystyczną barwę cytryn to kamień szlachetny stanowiący odmianę kwarcu. Niezwykle rzadki, nazywany jest kamieniem handlowców lub kamiennym pieniądzem, gdyż według powszechnego przesądu przynosić ma powodzenie i dobrobyt. Cytryn bywa określany mianem topazu czeskiego czy złotego, często mylony jest z żółtym topazem od którego różni się twardością. Nazwa cytrynu koresponduje z barwą kamienia, którą zawdzięcza obecności żelaza i pochodzi o łacińskiego citrus – drzewo cytrynowe. Powszechnienie znanego ze swego koloru, niezwykle rzadko występują w miodowej, złotawej barwie. Naturalne cytryny posiadają charakterystyczne, widoczne pod światło pasma koloru. Najwyżej cenione mają barwę pomarańczową i zwane są cytrynami Madeira ze względu na swoje podobieństwo do bursztynowego koloru wina Madeira. W niewielu tylko miejscach cytryny występują naturalnie – wśród nich przoduje Brazylia, Stany Zjednoczone, Madagaskar oraz Rosja. Cytryny wydobywa się również w Europie – w Czechach, Hiszpanii, Francji, Szkocji oraz w Polsce. W zbiorach Smithsonian Institution w Waszyngtonie znajdują się pochodzące z Brazylii oszlifowane cytryny o masie 2258 ct, 1180 ct i 783 ct. Cytryn dedykowany jest osobom urodzonym w listopadzie. TANZANIT Która kobieta kupiłaby coś o nazwie zoisyt? —H. B. Platt Jeden z najlepiej sprzedających się kolorowych kamieni szlachetnych i kwintesencja gemmologicznego haute fashion XX wieku – fenomenalny tanzanit, unikatowy kamień, którego niezwykłość urzekła największe gwiazdy światowego kina. Tanzanit został odkryty w 1967 roku nieopodal masywu Kilimandżaro w Tanzanii – tutaj też jest jedyne miejsce jego występowanie, które rozciąga się na 20 km2. Mieszkający w Arusha hinduski krawiec i poszukiwacz złota, Manuel d'Souza, odkrył tu, dzięki bystrości wzroku masajskiego wojownika Ndugu Jumanne Ngoma, transparentne, o niezwykle żywej niebiesko-fioletowej barwie kryształy. Przypuszczał początkowo, że minerał ten jest oliwinem, wkrótce jednak zdał sobie sprawę, że się mylił. Wydobyte kamienie poddał ocenie Johna Saula, geologa i eksperta ds. kamieni szlachetnych, który wysłał próbki do swego ojca, Hymana Saula, wiceprezesa w Saks Fifth Avenue w Nowym Jorku. Poddane badaniom w Gemological Institue of America kamienie zostały zidentyfikowane jako odmiany zoisytu, co potwierdzili naukowcy z Harvardu, British Museum oraz Uniwersytetu w Heidelbergu. Sława tanzanitu szybko stała się faktem. Przekazany w 1968 roku w ręce Henry'ego Platta ten niezwykły zoisyt stał się czołowym biżuteryjnym dodatkiem całej kolekcji marki Tiffany & Co. Zanim jednak trafił na witryny wszystkich jubilerskich salonów otrzymał nowe miano – tanzanit – od miejsca wydobycia, Tanzanii. Dla Tiffany & Co. kolejny rok należał do tanzanitu – uznany za odkrycie gemmologiczne XX wieku był przedmiotem pożądania największych gwiazd. Sławę tanzanitu podsycała Elizabeth Taylor, która stała się jego ambasadorką, czyniąc go symbolem wyrafinowania i luksusu. Tanzanity zawładnęły wyobraźnią poszukiwaczy unikatowego piękna na lata. Wyjątkowość kamienia i rzadkość występowania podkreślają badania, istnieje bowiem szansa jedna na milion, że odkryje się kolejne złoże tego niezwykłego kamienia. Co więcej, Tanzanite Foundation ogłosiło w sierpniu 2013 roku, że przy obecnym tempie wydobycia i zapotrzebowania, za 15-20 lat złoża tanznaitu zostaną wyczerpane. Elizabeth Taylor uwodzą swoją niebiesko-fioletową barwą, bliską szafirowej i ametystowej. Unikatową własnością tanzanitu jest pleochroizm, czyli zdolność zmiany barwy w zależności od kąta, pod jakim kamień oglądamy. Przed oczyma obserwatora pojawić się mogą niebieskie, fioletowe, a nawet pomarańczowe refleksy. Ciemniejsze tanzanity są bardziej cenione od tych lawendowych i osiągają wyższe ceny. Wartość kamienia rośnie również wraz z jego transparentnością oraz czystością. Najsłynniejszym fasetowanym tanzanitem jest Królowa Kilimandżaro o masie 737 ct, która należy do prywatnej kolekcji Michaela Scotta, pierwszego CEO Apple Inc. Tanznaity oprawiane są w klasyczne żółte i białe złoto – w duecie z brylantami tworzą unikatowe zestawienia kolorystyczne pełne wykwintnego czaru i wyrafinowanego piękna. Z dumą noszone na palcu jako biżuteria zaręczynowa będzie świadectwem najwyższego smaku i uosobieniem elegancji. Docenić unikatowość i piękno tanzanitu powinny przede wszystkim osoby urodzone w grudniu. TSAVORYT Tsavoryt posiada wszystko, co winien mieć kamień szlachetny – a nawet więcej. — H. B. Platt Szmaragdowozielony tsavoryt należy do gromady krzemianów, jest grossularem czyli wapniowo – glinowym granatem, który swoją barwę zawdzięcza obecności wanadu i chromu oraz żelaza i tytanu. Ten lśniący zielonym blaskiem kamień dopiero od pół wieku cieszy się sławą konkurenta szmaragdu, jednak jego historia geologiczna jest zdecydowanie dłuższa, a zaczęła się we wschodniej Afryce, wzdłuż granicy między Kanią a Tanzanią. W 1967 roku w północno-wschodniej Tanzanii, w pobliżu słynnego Parku Narodowego Tsavo, w miejscu zwanym Lemshuko brytyjski geolog Campbell R. Bridges odkrył złoża zielonych glossuarów o niezwykle intensywnym, zielonym kolorze i wysokiej przezroczystości. Po przeprowadzonym szczegółowym badaniu uznał, że odkrył kamienie należące do grupy granatów. Ze względu na niemożliwość ich wydobycia, Bridges postanowił rozpocząć poszukiwania po stronie kenijskiej. Odnalazł tam tsavoryty w 1971 roku, które aż do 1974 roku znane były jedynie specjalistom. Niedługo potem Tiffany & Co. zaprezentowało szeroką kampanię marketingową tsavorytów, które szybko stały się niezwykle popularne na całym świecie. Nazwa tsavorytu wywodzi się od Parku Narodowego Tsavo oraz rzeki Tsavo, która przez niego przepływa I została nadana przez Henry'ego Platta, ówczesnego prezesa Tiffany & Co. Tsavoryty cenione są przede wszystkim za swoją niezwykłą, soczystozieloną barwę oraz wysoki współczynnik załamania światła i dwukrotnie wyższą od szmaragdu dyspersję. Powyższe parametry sprawiają, że tsavoryty doskonale komponują się z innymi kamieniami o wysokiej brylancji – diamentami. Najcenniejsze tsavoryty o idealnej transparentności oraz doskonale czystym wnętrzu są niezwykle rzadkie i szczególnie poszukiwane. Okazy powyżej kilku karatów wydobywane są niezwykle rzadko – pod koniec 2006 roku odkryto niedaleko Arusha w Tanzanii kryształ o masie 925 ct, któremu nadano owalny szlif o ostatecznej masie 325 ct – jest to największy czysty i fasetowany tsavoryt na świecie. Kamień ten jest dedykowany osobom urodzonym w styczniu. RODOLIT Ten fioletowoczerwony kamień jest odmianą granatu o składzie pośrednim między piropem i almandynem. Rodolit został odkryty w 1882 roku w Macon County w Północnej Karolinie przez legendarnego poszukiwacza kamieni szlachetnych George'a Fredericka Kunza. Ze względu na podobieństwo barwy do rododendronów górskich, które rosną w Północnej Karolinie, kamień ten uzyskał nazwę rodolitu, która łączy greckie rhodo (Ρόδο) i lithos (Πέτρωμα), czyli różę i skałę. Niezwykle charakterystyczna barwa rodolitu różni się od klasycznej czerwieni granatu, stanowi bowiem kombinację różu, czerwieni i fioletu. Wśród wydobytych okazów pojawiają się doskonałe, unikatowe przezroczyste kamienie, których barwa bliska jest różowej, purpurowej oraz malinowoczerwonej. Ze względu na swoją jedyną w swoim rodzaju barwę, wyjątkowy blask, trwałość i dostępność rodolity są niezwykle popularnymi kamieniami szlachetnymi – oprawiane są w biżuterii wraz z brylantami, najczęściej w szlifie kaboszonowym. Najwyższej jakości rodolity nie posiadają widocznych inkluzji i cechują się, ze względu na wysoki współczynnik załamania światła, niezwykłym, szklistym połyskiem i wyjątkowym blaskiem. Największy z fasetowanych rodolitów waży 59 ct i pochodzi z Republiki Południowej Afryki, obecnie należy do prywatnego kolekcjonera. Równie cennym okazem jest The Alma King – największy niefasetowany rodolit, który eksponowany jest w Muzeum Historii Naturalnej i Nauki w Denver. Kamień został wydobyty w 1992 roku w kopalni Sweet Home niedaleko Alma w stanie Kolorado. Amerykańskie złoża rodolitów zostały wyczerpane w 1901 roku. Obecnie największymi miejscami wydobycia rodolitów są Brazylia, Indie, Kenia, Madagaskar, Sri Lanka i Tanzania. Osoby urodzone w styczniu szczególnie powinny poddać się pięknu malinowego rodolitu. DIOPSYD Opisany w czasie doby romantycznej diopsyd to oryginalny kamień, który urzeka niezwykłą, szmaragdowozieloną barwą. Jego nazwa wywodzi się od greckiego dis (podwójny) i òpsè (widok), w odniesieniu do dwóch możliwych kierunków w strefie pryzmatu. Diopsyd został odkryty i po raz pierwszy opisany w 1800 roku przez brazylijskiego przyrodnika – Jose Bonifacio de Andrada e Silva. Ten minerał z grupy krzemianów zaliczany do piroksenów najczęściej spotykany jest w swej bezbarwnej odmianie, brązowej lub szarej. Ze względu na obecność chromu przybiera żywą zieloną barwę. Najpiękniejsze kamienie o najwyższej jakości, które wykazują asteryzm oraz efekt kociego oka pochodzą ze Sri Lanki, Birmy oraz Indii. Diopsydy występują również w Pakistanie, Iranie, Stanach Zjednoczonych oraz Brazylii i Australii. W Europie spotkać je można we Włoszech, Austrii, Szwecji i Finlandii. Wspaniałe czarne diopsydy wykazujące asteryzm o wadze do 133 ct znajdują się w Smithsonian Institution w Waszyngtonie. Tam również jest przechowywany kamień z efektem kociego oka o wadze 24 ct oraz pochodzący z Madagaskaru o masie 19 ct. TURMALIN Niezwykły kamień szlachetny pełen energii i niecodziennych właściwości. Nazwa turmalinu pochodzi o tamilskiego i senegalskiego słowa turmali lub thoramalli, które to określenie stosuje się do różnych kamieni wydobywanych na Sri Lance. Turmalin należy do borokrzemianów różnych pierwiastków – sodu, magnezu, żelaza, litu, potasu, glinu i fluoru. Jako kamień szlachetny wykorzystuje się od dawna rubelit, będący czerwoną lub różową odmianą turmalinu litowego – elbaitu. Turmaliny charakteryzują unikatowe właściwości elektryczne – są piroelektrykami, co oznacza, że ładują się elektrycznie pod wpływem zmiany temperatury i są traktowane jako przekaźniki energii. Te niezwykłe kamienie zostały sprowadzone do Europy w 1703 roku przez Duch East India Company z Cejlonu jako gratka dla ówczesnych kolekcjonerów unikatowych okazów gemmologicznych. Z tego też powodu zwykło się je określać mianem cejlońskich magnesów, gdyż podobnie jak bursztyny przyciągają kurz czy skrawki papieru. Złoża trumalinów występują w pegmatytach w Brazylii, szczególne ilości tych kamieni szlachetnych znaleziono w stanie Minas Gerais, Itataia oraz Virgem da Lapa, który to obszar dostarcza wielobarwnych elbaitów. Takie kamienie występują również w stanie Connecticut w Stanach Zjednoczonych. Doskonałym źródłem wysokiej jakości turmalinów jest również Afganistan, Mozambik, Madagaskar i Zambia. Unikatowe turmaliny o delikatnej, różowej barwie wydobywa się w Rosji, na Uralu oraz Zabajkalu. W Smithsonian Institution w Waszyngtonie eksponowane są unikatowe okazy jedno- i wielobarwnych, oszlifowanych turmalinów. W Skarbcu Diamentowym w Moskwie przechowywany jest oszlifowany rubelit o wadzie 255 ct. Niezwykłym szacunkiem wśród kolekcjonerów cieszą się także „turmaliny arbuzowe”, które w przekroju mają czerwone jądro otoczone zieloną obwódką. Ich źródłem wydobycia jest głównie Brazylia. Oprawiane w biżuterii turmaliny najczęściej uzyskują szlif kaboszonowy lub fasetkowy. OLIWIN Znany i niezwykle poważany już przez starożytnych oliwin należy do rzadkich minerałów zaliczanych do krzemianów. I choć ozdabiał przedmioty sakralne przez długi czas uważany był za kamień zakochanych. Oliwin nazwę swą zawdzięcza francuskiemu określeniu olivine, co nawiązuje do jego unikatowej, oliwkowej barwy, którą zawdzięcza śladom niklu. Dzięki obecności żelaza kamienie te mogą uzyskiwać również delikatne, czerwone zabarwienie. Powszechnie nazywany jest również chryzolitem, perydotem oraz forsterytem. Pierwszy z nich oznacza szlachetną odmianę oliwinu – jego nazwa odnosi się do greckiego określenia złota i kamieni (chrysós, lithos) . Pochodzenia nazwy perydot nie jest jasne i prawdopodobnie nawiązuje ono do łacińskiego pæderot (rodzaj opalu) oraz arabskiego faridat (klejnot). Forsteryt został po raz pierwszy opisany w 1824 roku we Włoszech i nazwany przez Armanda Lévy'ego od nazwiska angielskiego przyrodnika i kolekcjonera wyjątkowych okazów gemmologicznych – Adolariusa Jacoba Forstera. Najważniejsze historyczne złoża oliwinów znajdują się na wyspie Zebirget na Morzu Czerwonym, skąd są eksploatowane od co najmniej 3500 lat. Oliwiny są dostarczane również z Brazylii, Stanów Zjednoczonych, Nowego Meksyku i Wysp Hawajskich. W Polsce złoża oliwinów występują jako składnik zasadowych skał magmowych Sudetów w rejonie Lwówka i Lubania.

Jest to naturalny minerał, występujący w różnorodnych odcieniach. Najczęściej akwamaryn kojarzymy z krystalicznym, bladoniebieskim kolorem. Warto wiedzieć, że ten kamień szlachetny przybiera różne barwy, od błękitu, aż po niebieską zieleń. Cena za kamień rośnie wraz z intensywnością jego koloru, choć w naszym sklepie